Het is goed zo.

Een hele tijd geleden heb ik mijn laatste blogstukje geschreven. En daarna was het stil. Ik had geen puf om ook maar iets te doen. Het leek wel alsof al mijn energie opeens op was. Mijn blog zag er niet uit qua vormgeving. Schandalig eigenlijk, maar het kon mij niet boeien. 


Het was namelijk nogal druk de afgelopen tijd, maar niet met Klapzoen. Nee, totaal andere dingen maar wel de belangrijkste in mijn leven, namelijk mijn gezin. Met de kinderen ging het niet goed op school, al een lange tijd niet. En na heel wat tranen en slapeloze nachten hebben mijn Superman en ik de knoop doorgehakt. Ze zijn naar een nieuwe school gegaan. Rigoureus midden in het schooljaar, na de carnavalsvakantie. De beste keuze die we ooit konden maken tot nu toe op dat vlak. Met als resultaat twee vrolijke kinderen waarvoor weer plek is voor het kind dat ze zijn. De nadruk ligt nu, gelukkig, op hun eigen ontwikkeling en niet alleen maar op leren en presteren. Het is een fijne school, een school die naar potloden ruikt. Met lieve mensen, lieve leerkrachten en een super team die met je meedenkt over je kinderen. Iets waar ik al heel lang naar snakte. 

Door die verandering kwam er opeens weer tijd vrij in mijn hoofd. Ik kon langzaamaan weer helder denken. De constante zorg die ik had over de kinderen nam af. Ik kreeg weer plezier in het haken, iets wat er even niet meer was. Ook had ik opeens genoeg van hoe ik er uit zag, genoeg van mezelf. Op mijn hoogtepunt woog ik 110 kilo, veel te zwaar, daar hoef ik niks meer over te zeggen! Dus op dieet, samen met mijn Superman, want die vond dat er ook wel wat pondjes vanaf mochten bij hemzelf. Een fijn dieet, met heerlijk eten zonder honger! Welk dieet dan? Het 17 dagen dieet. Een dieet dat eindelijk werkt bij mij!

De weken tot aan de zomervakantie vlogen voorbij. De kinderen zijn inmiddels acht jaar geworden, en oh ja, wat gaat dat snel maar hoe leuk! En dan opeens heb je zes weken vrij, waarvan maar liefst 3 met mijn allerliefste Superman. De eerste week zijn we nog thuis gebleven en toen, drie hele weken met ons allen naar de camping in Zeeland. Ons tweede thuis. Daar hebben we heerlijk getimmerd, gezaagd, geverfd, gezaaid en geoogst! Fijne momenten met vrienden, heerlijk gegeten en gedronken. Ok, het dieet hebben we af en toe genegeerd, maar hé, het is vakantie! 

Ondertussen ben ik een weekje thuis geweest. Was ik blij om de poezen weer te knuffelen, en in het bijzonder Mies. Want die was al enkele weken verdwenen en om eerlijk te zijn hadden we de moed al opgegeven dat ze nog terugkwam. Maar uiteindelijk is ze gevonden door een hele lieve man en die was zo vriendelijk om te onderzoeken of ze als vermist geregistreerd stond. Dankzij hem is ze weer terug! 

En nu ben ik weer terug op de camping met de kinderen. Superman is weer aan het werk en blijft op de poezenbende passen. Ik weeg ondertussen 96 kilo, zit heerlijk in mijn vel en ben trots op alles wat ik de afgelopen tijd besloten en gedaan heb! Ik zit weer vol energie om volgende week weer met alles aan de slag te gaan. Ook heb ik besloten om deze lijn voort te zetten, want dat bevalt me prima! 

Er komt thuis een kleine verbouwing aan, op zolder gaan we een dakkapel plaatsen. Dochterlief krijgt eindelijk haar eigen kamer, zoonlief gaat naar onze kamer en wij krijgen de "kinderkamer". Tweeling zijn is fijn, maar er komt nou eenmaal een moment dat ze naar hun eigen plekje verlangen. Normaal gesproken zou ik een lichte vorm van paniek voelen als ik aan het woord verbouwen zou denken, maar nu niet! Ik heb er zin in! 

Over Klapzoen moet ik nog nadenken. Daar heb ik nu ook eindelijk tijd voor! Wat ga ik er mee doen. Wat wil ik er mee doen. Maar dat schuif ik nog even voor me uit. Eerst nog een weekje genieten van de camping, ondanks de regen die nu met bakken naar beneden komt!