Maar helaas waren het geen poliepen. Ik had baarmoederhalskanker. En drie weken later niet meer. Toen was ik, na een super zware operatie, weer "schoon". Nu heb ik de eerste controle alweer gehad, ben ik alweer 4 maanden verder. Maar het valt nog steeds zwaar. Het besef dat ik kanker had begint nu pas te komen. Het feit dat ik erg ziek was dringt nu pas tot me door. Het feit dat het herstel zwaar is valt me enorm tegen. De operatie is geslaagd, gelukkig. Maar ik had een complicatie (kon niet meer lopen) en daar heb ik nog dagelijks last van. Ik ben moe, vergeetachtig en verdrietig. Ik heb geen zin om elke dag geconfronteerd te worden hiermee. Ik kon al minder door de CVS en Fibromyalgie, maar nu, nu is het nog minder. Binnenkort start ik met revalideren. Ik hoop heel erg dat ik weer op het niveau kom van voor de kanker. Dat ik dan niet meer 2 keer per week oedeemtherapie hoef te hebben (nee, zo'n massage is niet heerlijk, maar soms verdomd pijnlijk).
Maar goed, dat is de rede waarom ik zo lang niks heb geschreven. Of ik doorga met deze blog? Ik weet het nog niet. Met Klapzoen ben ik voorlopig gestopt. Dat lukt nu even niet. Af en toe haak ik nog, maar niet meer de meters die ik voorheen maakte. Komt vast weer goed, alleen ik moet het allemaal iets minder snel willen! Ik blijf ook echt wel positief, want ik besef dat dit bericht best wel een beetje depri over komt. Niet zo bedoeld. Maar ik moet het gewoon even van me af schrijven. Even de wereld in blazen. Gewoon, omdat het kan! x