Stilte

Een jaar lang stilte. Er is zoveel gebeurd. Eind 2014 begon ik me niet lekker te voelen. Tot na de meivakantie dit jaar heb ik het gevoel genegeerd, tot het echt niet meer kon. Toen toch maar even naar de huisarts. Ik dacht dat mijn spiraaltje niet goed zat. Dus hup, naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. In eerste instantie niks aan de hand. Op de echo zag alles er prima uit. Maar he, ik wordt dit jaar nog 40, dus tijd voor een uitstrijkje. En toen zagen ze "iets" zitten. Waarschijnlijk poliepen. Niks aan de hand. Die zouden een weekje later weg gehaald worden. 

Maar helaas waren het geen poliepen. Ik had baarmoederhalskanker. En drie weken later niet meer. Toen was ik, na een super zware operatie, weer "schoon". Nu heb ik de eerste controle alweer gehad, ben ik alweer 4 maanden verder. Maar het valt nog steeds zwaar. Het besef dat ik kanker had begint nu pas te komen. Het feit dat ik erg ziek was dringt nu pas tot me door. Het feit dat het herstel zwaar is valt me enorm tegen. De operatie is geslaagd, gelukkig. Maar ik had een complicatie (kon niet meer lopen) en daar heb ik nog dagelijks last van. Ik ben moe, vergeetachtig en verdrietig. Ik heb geen zin om elke dag geconfronteerd te worden hiermee. Ik kon al minder door de CVS en Fibromyalgie, maar nu, nu is het nog minder. Binnenkort start ik met revalideren. Ik hoop heel erg dat ik weer op het niveau kom van voor de kanker. Dat ik dan niet meer 2 keer per week oedeemtherapie hoef te hebben (nee, zo'n massage is niet heerlijk, maar soms verdomd pijnlijk).

Maar goed, dat is de rede waarom ik zo lang niks heb geschreven. Of ik doorga met deze blog? Ik weet het nog niet. Met Klapzoen ben ik voorlopig gestopt. Dat lukt nu even niet. Af en toe haak ik nog, maar niet meer de meters die ik voorheen maakte. Komt vast weer goed, alleen ik moet het allemaal iets minder snel willen! Ik blijf ook echt wel positief, want ik besef dat dit bericht best wel een beetje depri over komt. Niet zo bedoeld. Maar ik moet het gewoon even van me af schrijven. Even de wereld in blazen. Gewoon, omdat het kan! x

Het is goed zo.

Een hele tijd geleden heb ik mijn laatste blogstukje geschreven. En daarna was het stil. Ik had geen puf om ook maar iets te doen. Het leek wel alsof al mijn energie opeens op was. Mijn blog zag er niet uit qua vormgeving. Schandalig eigenlijk, maar het kon mij niet boeien. 


Het was namelijk nogal druk de afgelopen tijd, maar niet met Klapzoen. Nee, totaal andere dingen maar wel de belangrijkste in mijn leven, namelijk mijn gezin. Met de kinderen ging het niet goed op school, al een lange tijd niet. En na heel wat tranen en slapeloze nachten hebben mijn Superman en ik de knoop doorgehakt. Ze zijn naar een nieuwe school gegaan. Rigoureus midden in het schooljaar, na de carnavalsvakantie. De beste keuze die we ooit konden maken tot nu toe op dat vlak. Met als resultaat twee vrolijke kinderen waarvoor weer plek is voor het kind dat ze zijn. De nadruk ligt nu, gelukkig, op hun eigen ontwikkeling en niet alleen maar op leren en presteren. Het is een fijne school, een school die naar potloden ruikt. Met lieve mensen, lieve leerkrachten en een super team die met je meedenkt over je kinderen. Iets waar ik al heel lang naar snakte. 

Door die verandering kwam er opeens weer tijd vrij in mijn hoofd. Ik kon langzaamaan weer helder denken. De constante zorg die ik had over de kinderen nam af. Ik kreeg weer plezier in het haken, iets wat er even niet meer was. Ook had ik opeens genoeg van hoe ik er uit zag, genoeg van mezelf. Op mijn hoogtepunt woog ik 110 kilo, veel te zwaar, daar hoef ik niks meer over te zeggen! Dus op dieet, samen met mijn Superman, want die vond dat er ook wel wat pondjes vanaf mochten bij hemzelf. Een fijn dieet, met heerlijk eten zonder honger! Welk dieet dan? Het 17 dagen dieet. Een dieet dat eindelijk werkt bij mij!

De weken tot aan de zomervakantie vlogen voorbij. De kinderen zijn inmiddels acht jaar geworden, en oh ja, wat gaat dat snel maar hoe leuk! En dan opeens heb je zes weken vrij, waarvan maar liefst 3 met mijn allerliefste Superman. De eerste week zijn we nog thuis gebleven en toen, drie hele weken met ons allen naar de camping in Zeeland. Ons tweede thuis. Daar hebben we heerlijk getimmerd, gezaagd, geverfd, gezaaid en geoogst! Fijne momenten met vrienden, heerlijk gegeten en gedronken. Ok, het dieet hebben we af en toe genegeerd, maar hé, het is vakantie! 

Ondertussen ben ik een weekje thuis geweest. Was ik blij om de poezen weer te knuffelen, en in het bijzonder Mies. Want die was al enkele weken verdwenen en om eerlijk te zijn hadden we de moed al opgegeven dat ze nog terugkwam. Maar uiteindelijk is ze gevonden door een hele lieve man en die was zo vriendelijk om te onderzoeken of ze als vermist geregistreerd stond. Dankzij hem is ze weer terug! 

En nu ben ik weer terug op de camping met de kinderen. Superman is weer aan het werk en blijft op de poezenbende passen. Ik weeg ondertussen 96 kilo, zit heerlijk in mijn vel en ben trots op alles wat ik de afgelopen tijd besloten en gedaan heb! Ik zit weer vol energie om volgende week weer met alles aan de slag te gaan. Ook heb ik besloten om deze lijn voort te zetten, want dat bevalt me prima! 

Er komt thuis een kleine verbouwing aan, op zolder gaan we een dakkapel plaatsen. Dochterlief krijgt eindelijk haar eigen kamer, zoonlief gaat naar onze kamer en wij krijgen de "kinderkamer". Tweeling zijn is fijn, maar er komt nou eenmaal een moment dat ze naar hun eigen plekje verlangen. Normaal gesproken zou ik een lichte vorm van paniek voelen als ik aan het woord verbouwen zou denken, maar nu niet! Ik heb er zin in! 

Over Klapzoen moet ik nog nadenken. Daar heb ik nu ook eindelijk tijd voor! Wat ga ik er mee doen. Wat wil ik er mee doen. Maar dat schuif ik nog even voor me uit. Eerst nog een weekje genieten van de camping, ondanks de regen die nu met bakken naar beneden komt!


Stilte na de storm

De storm is voorbij. De afgelopen weken ben ik alleen maar bezig geweest met haken, zuster spelen, opruimen en met het regelen van dingen. Geloof me, het regelen van "dingen" was het leukste om te doen! Ok, naast het haken dan! 

Want wat heb ik mogen regelen..?

Klapzoen's spulletjes worden naast de webwinkel vanaf nu ook verkocht in een "echte" winkel. Live. Waar? Bij Gezellig Ouderwets in Maastricht. 

Deze winkel is al een tijdje (onbewust) een van mijn inspiratiebronnen geweest. Ik heb namelijk nogal een hang naar nostalgie. Vooral als het aankomt op warmte en gezelligheid. Een beetje retro/vintage. 

Vaak vind ik alle spulletjes die ik zie heel erg mooi. Maar ook het combineren van oud en nieuw. Pimpen. En toen kwam het. Langzaamaan borrelde het idee om ouderwetse spulletjes te maken, maar dan wel wat hipper. Knalkleuren, Klapzoenstijl. Maar het moest ook gezellig zijn. Iets wat er een tijdje blijft, dan wordt opgeborgen en jaren later weer een glimlach kan brengen als het weer wordt gevonden door de herinnering erbij. 

Maar hoe, en vooral wat? Hoe was niet zo moeilijk: haken natuurlijk. Maar toen, wat? Doilies. Ook daar was ik vrij snel achter. Waarom doilies? Waarom van die saaie, gehaakte kleedjes waar je alleen maar moet denken aan oude stoelen en banken. Je weet wel, daar waar de hoofden de bank raakten lag vaak zo'n kleedje. Vaak vond ik ze zelfs vies...! Maar oh wat staan ze gezellig onder een vaasje, de theepot. 



En voila, daar kwam het volgende idee: de pannenlap. Maar niet rechttoe rechtaan. Ik moest er wel wat uitdaging in vinden om te haken. En ook dat is gelukt. Weer wat nieuwe stekenkennis opgedaan. En ook daar kwam nog een idee uit: handwarmers. Maar dat kwam door iets simpels. Een van de thema's was het uitstralen van warmte. En mijn dochtertje en ik hebben vaak koude handen. Ja, dan is de link snel gelegd. 



En dan ook eindelijk een bestemming voor de gehaakte allestasjes. Deze mooi afgewerkt en ook deze een mooi plaatsje kunnen geven, super! 

En nu, nu ligt het dan allemaal in mijn eigen webshopje en "live" bij Gezellig Ouderwets in Maastricht. Nooit gedacht dat ik het ook nog ergens anders zou kunnen gaan verkopen. Ja, dit vind ik stikleuk! 

Warme handen


Eigenlijk waren ze voor mezelf bedoeld, maar deze maat was beter voor m'n kleine lieve meis! Gelijk maar besloten om er nog een aantal te maken in verschillende kleuren voor Klapzoen! Ik vind ze zo leuk! Het patroontje heb ik gevonden in Simply Haken 01/2013.