Wat gaat de tijd toch snel. Begon de zomervakantie nog maar net en werd onze tweeling pas zes, het lijkt zo lang geleden. Vandaag is de school weer begonnen en zijn ze naar groepje drie. En wat is mama trots! Zonder enige moeite gingen ze dapper achter hun bureautjes zitten en legden ze hun spulletjes in DE LA! De la, ja, die is pas belangrijk, dan pas ga je echt naar school! En al hun vriendjes en vriendinnetjes, helemaal blij.
En voor mij is het ook een nieuw begin. Weliswaar niet van een schooljaar, maar van een tijd van verandering. Afgelopen donderdag is er door de reumatoloog fibromyalgie vastgesteld. Een hele opluchting, gek genoeg. Na zes jaar dokteren en twijfels aan mezelf (verbeeld ik het me dan, al die pijn?) is het dan toch waar. Ik heb pijn en die pijn is echt. Helaas is er weinig aan te doen, behalve mijn leventje drastisch aan te passen. Genoegen nemen met minder kunnen en hoeven. Dat wordt voor mij nog een hele klus. Ik weet dat ik al snel te veel doe, maar negeer alle waarschuwingen. Beter worden zal ik nooit meer. Maar reken maar dat ik er voor ga waken dat het ook niet slechter gaat worden! Daarvoor heb ik nog veel te veel moois te beleven en te doen! Ik ga dan ook met evenveel (en misschien wel meer) energie door met Klapzoen, want juist daar haal ik veel ontspanning uit! En wie weet wat er allemaal nog op mijn pad komt, ik ben er klaar voor, hoe moeilijk het ook zal kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten