Zo ben ik al een half jaar geleden begonnen aan een deken voor mijn lieve huisgenoot. De kinderen hebben er allebei eentje, maar hij niet. Dus dat werd tijd. En gelijk had/heeft hij. Afgelopen week heb ik de halfklare deken in kwestie weer een ereplaats gegeven in de avonduren. Zou het lukken voor de kerst? Zou leuk zijn!
En dan de gehaakte allestasjes. Alleen nog maar afhechten... Nog maar te zwijgen over mijn omadeken. Alle 150 vierkantjes heb ik aan elkaar gehaakt. En toen, toen besloot ik dat het echt veel te klein is om de titel omadeken te dragen. Dus daar moeten nog 120 vierkantjes bij gehaakt worden. En een mooie rand!
En ook nog maar even pannenlappen haken. Waarom? Omdat ik twee pannenlappen ruil tegen een wonderlijk blokje dat mijn nagels laat glanzen zonder nagellak. Wat een leuk gevalletje! Geruild met een mama van school waarmee ik nog even voor 5 december 85 boekentasjes naai voor drie groepen uit de onderbouw. Ja, vrijwillig!
Tja....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten