Het fijnste, leukste, mooiste haakboek ooit!

Oef, dit blogberichtje staat al een tijdje op mijn lijstje om te schrijven. Maar omdat mijn telefoon kapot was en ik te lui was om de batterijen van onze fototoestellen op te laden is het blijven liggen op de plank. Puur en alleen omdat ik de foto's wilde delen van het leuke en mooie resultaat. En eigenlijk heb ik nog te weinig tijd om er even goed voor te zitten, dus dan maar een collage....

Maar goed. Al een dikke drie weken geleden was ik zo blij als een klein kind, en nog steeds eigenlijk. Eindelijk was het dan zo ver. Na lang wachten kwam het boek van Saskia Laan & Claire Boeter eindelijk uit: Haken en kleur. 

Voor degene die het niet weten (wat me bijna onmogelijk lijkt), ik volg de bloggen van Saskia en Claire al heel lang. Altijd weer zijn ze voor mij een grote inspiratiebron. Ook lees ik hun blog elke keer weer met veel plezier. 

Nu hebben ze hun krachten gebundeld en samen een super leuk, mooi en toegankelijk haakboek geschreven. 

Zodra het boek veilig en wel dichtbij mij op de bank lag (en waar het nog steeds ligt...) ben ik aan de slag gegaan. Eerst een geel sjaaltje voor mijn lieve kleine meid en daarna voor mezelf een heerlijk omslagdoek. En ik heb doorgewerkt. Vier dagen na aanschaf van het boek was ik al klaar met deze twee fijne projecten.

Ik wil dan ook een super groot compliment geven aan de dames hoe ze het boek hebben gemaakt. Werkelijk waar, ze hebben me zelfs werk afgenomen. Waarom? Omdat ik, als ik ooit een boek zou kunnen gaan maken, het precies zo gedaan had. Het is helemaal in mijn stijl. King Louie, pip, Silly old suitcase.

Maar daar gaat het helemaal niet om, mijn stijl. Juist al die mooie foto's, de kleuren van alle garen en hoe ze samen zijn gebruikt. En dan de gezelligheid dat er van af spat, de duidelijke werkomschrijvingen en patroontekeningen. Nog maar te zwijgen over alle leuke projecten die er in staan. Ja, voor het eerst sinds lange tijd ben ik weer onder de indruk van een haakboek! 

Bedankt Claire en Saskia!

En hier draaide het om, de foto's! 

Wat anders...

Een tijdje geleden vroeg de ouderraad van de basisschool van mijn kinderen of ik voor groep 1, 1/2 en 2 boekentasjes wilde naaien. Alle kinderen uit groep 1 krijgen elk jaar van de Goede Sint een boekentasje. Alleen er was 1 probleem. De afgelopen drie jaar zijn er geen tasjes meer gemaakt. Of ik, samen met een andere mama, de achterstand kon wegwerken en "even" 90 tasjes kon naaien. Ja hoor, waarom niet!

Dus mijn oude trouwe Pfaff weer onder een laag stof (schaam mezelf dat ik er zo weinig mee doe...) gehaald en aan de slag gegaan. Op de markt (lang leve de woensdag stoffenmarkt in Maastricht!) heel wat meters stof gekocht in zes verschillende kleuren, tassenband en klosjes garen. Want we wilden frisse vrolijkheid op het schoolplein, geen saaie tasjes! 
En toen, 90x stof knippen, 90x alle zijkanten en bovenkanten omzoomen, 90 applicaties uitknippen en erop naaien. En ga zo maar door.

En wat is het leuk om te doen. De pepernoten, gevulde speculaas en alle andere lekkernijen vinden gretig aftrek. De sfeer is super gezellig, we lachen wat af. Zo wil ik wel vaker met iemand samen werken! M. Bedankt voor alle fijne uren! Ik weet zeker dat ik je ga missen na Sinterklaas!

Struisvogel

Drie projecten, half klaar. Waarom kan ik nou nooit iets gewoon afmaken? Eigenlijk weet ik het wel. Maar soms ben ik echt net een struisvogel. Kop in het zand! 

Zo ben ik al een half jaar geleden begonnen aan een deken voor mijn lieve huisgenoot. De kinderen hebben er allebei eentje, maar hij niet. Dus dat werd tijd. En gelijk had/heeft hij. Afgelopen week heb ik de halfklare deken in kwestie  weer een ereplaats gegeven in de avonduren. Zou het lukken voor de kerst? Zou leuk zijn! 

En dan de gehaakte allestasjes. Alleen nog maar afhechten... Nog maar te zwijgen over mijn omadeken. Alle 150 vierkantjes heb ik aan elkaar gehaakt. En toen, toen besloot ik dat het echt veel te klein is om de titel omadeken te dragen. Dus daar moeten nog 120 vierkantjes bij gehaakt worden. En een mooie rand!

En ook nog maar even pannenlappen haken. Waarom? Omdat ik twee pannenlappen ruil tegen een wonderlijk blokje dat mijn nagels laat glanzen zonder nagellak. Wat een leuk gevalletje! Geruild met een mama van school waarmee ik nog even voor 5 december 85 boekentasjes naai voor drie groepen uit de onderbouw. Ja, vrijwillig! 

Tja....

Postcrossing

Hoe leuk! Zomaar onverwachts een kaartje op de deurmat. Een kaartje dat duizenden kilometers heeft afgelegd. Van iemand die ergens op de wereld het ook erg leuk vindt om nog "ouderwets" een kaartje te mogen krijgen. Ja, ik ben om. Na er al een aantal keer over gelezen te hebben in o.a. de Flow werd ik nieuwsgierig. Waarom zou je dat nou doen? Iemand die je niet kent een kaartje sturen? Eigenlijk is het antwoord simpel: iedereen die aan Postcrossing doet vindt het leuk om af en toe eens onverwachts een echt kaartje te krijgen. Mijn zoontje vond het ook interessant. Echte kaartjes sturen en ontvangen. Maar het mooiste vond hij toch wel dat de postbode dan ook meer werk kreeg! Lief hoor!

Maar goed, mijn eerste 2 kaartjes zijn ondertussen aangekomen in Duitsland en Amerika. En wat leuk, het kaartje dat ik naar Amerika had opgestuurd is gelijk als favoriet op de site geplaatst. Dan voel ik me toch wel erg vereerd, dat ik zomaar iemand ergens op de wereld die ik niet ken een kaartje heb gestuurd die helemaal bij de persoon past. 

Het kaartje dat ik naar Amerika had gestuurd. 

Want veel informatie krijg je niet. Wel of het een man of een vrouw is en als je geluk hebt staat er ook nog wat meer informatie bij. Waar ze van houden of wat ze leuk zouden vinden om te ontvangen qua plaatje op het kaartje. 

Vandaag heb ik mijn eerste kaartje mogen ontvangen, uit Duitsland. Zodra ik mijn telefoon weer terug heb (wifi knopje kon niet meer aan of uit... dus reparatie nodig, tien dagen kwijt!) zal ik een foto maken van het kaartje. Ja, voor en achterkant! 

Voor nu een omschrijving. Op de voorkant staat een typische foto van de stad Aschaffenburg am Main. (ok, om die naam moest ik heel hard lachen toen ik het zag, laat ik het maar mijn humor noemen dat ik de eerste vijf letters weer erg opvallend vind...)

Op de achterkant heeft de persoon in kwestie een uitgeprint briefje geplakt. Maar er is moeite gedaan! Er is een serieuze poging gewaagd om het in het Nederlands te schrijven. Helaas werkte Google translate niet erg mee ben ik bang. Maar wel fijn dat ik nu weet dat de persoon in kwestie erg op het Limburgse is gesteld qua vakantieplek. Center Parcs wordt bezocht! Oh, wat baal ik nu dat ik mijn telefoon niet heb om een goede foto te kunnen maken, alle batterijen leeg zijn van de toestellen en ik de opladers nergens kan vinden. Ach ja, deze houden jullie echt van mij te goed, de wondermooie achterkant van een kaartje!